home

Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs

(25)

 

73. Ukah en d'Arnot waren spoedig omringd en gevangen genomen door de Tohriaanse olifanten-patrouille. De gevangenen werden aan handen en voeten gebonden, daarna op de ruggen van de twee olifanten geplaatst en snel langs de stadsmuur gevoerd, door de hoge poorten regelrecht naar het paleis. Ahtea liet geen tijd verloren gaan om hun vonnis uit te spreken. "Jullie zult sterven! Jullie zullen gebracht worden naar de onderaardse brug, die over de vuren van Tohr gespannen is, zodat jullie door de vlammen geroosterd worden." Ze keerde zich tot de bewakers. "Bindt ze met kettingen aan elkaar vast! Weg met hen!"...
Op dat ogenblik waren Tarzan, Janette en Majoor Burton met Perry bezig. Zoals Dr. Wong verzekerd had, was de wond slechts heel licht. De Ier begon te steunen. Eindelijk opende hij zijn ogen. "O, hij komt gelukkig weer bij," snikte Jeanette. Perry keek naar het meisje. Op haar gezicht was meer dan vriendelijke belangstelling te lezen. Terwijl ze haar armen om zijn schouders had geslagen, voelde ze een warme stroom door haar hart gaan. "Dit schot is niet voor niets afgegaan," glimlachte Perryy "zelfs al moeten we morgen sterven."




74. In dit ogenblik van crisis lag Perry gewond op de grond, terwijl Janette haar armen om hem heen geslagen hield. Nu drong het pas tot hen door, hoeveel ze van elkaar hielden. Door deze emotie vergaten ze een ogenblik het lot, dat hen de volgende dag te wachten stond, en dat Ahtea voor hen bestemd had. Maar Tarzan hield zich uitsluitend bezig met de mogelijkheid hoe ze uit de kerker konden ontvluchten. Even later stond hij nadenkend voor een kleine toorts aan de muur. "Heb je het licht nodig?" vroeg hij. "Neen, dat hebben we niet, wel Janette ?" vroeg Perry glimlachend. Tarzan nam de toorts van de muur. Met een ongeduldig gebrom volgde Majoor Burton Tarzan naar het achterste gedeelte van de kerker. Geduldig begon de aapman nu elke centimeter van de muren te onderzoeken, doch deze bestonden uit massief rotsgesteente. De muren liepen hoog naar boven, vaag verlicht door de kleine toorts. Tarzan besloot de muur te beklimmen. De ruwe oppervlakte met kleine uitsteeksels en putjes gaf steun aan zijn krachtige vingers en tenen. Ongeveer twintig voet boven de grond hield hij op en riep zacht naar beneden naar Majoor Burton. "Ik geloof, dat ik wat gevonden heb!"




75. Tarzan kwam weer naar beneden en vertelde wat hij ontdekt had. "Er was daar boven een ruimte, die in een tunnel in de achtermuur uitkwam. Ik denk, dat het een uitweg is. In ieder geval is het de moeite waard om het te proberen." — "Maar hoe kunnen we daar boven komen?" vroeg Majoor Burton. "Ik zal jullie er heenbrengen," antwoordde de aapman rustig. Een voor een droeg hij zijn verwonderde vrienden de muur op en zette hen in de tunnel neer. Het leek wel alsof deze zich door de aarde heen slingerde totdat ze tenslotte in een ruimte kwamen, die eigenlijk bestond uit een kruispunt van vele gangen. "Het is hier een waar doolhof," mopperde Perry, "en hoe weten we nu welke gang we moeten inslaan?" "Het maakt niet veel verschil uit," zei Tarzan. "We kunnen steeds hierheen terugkomen en een andere gang proberen als — luister!" Hij werd in de rede gevallen door stemmen, die door een der gangen klonken. Haastig schoten Tarzan en zijn vrienden een zijarm in. Opnieuw hoorden zij de geluiden, die juist uit deze gang schenen te komen, doch nu achter hen. Toen, terwijl de aapman een hoek omging, zag hij een luipaard — een groot, zwart dier, dat met een ketting aan de muur vastgeklonken zat aan het einde van deze doorgang!



 


De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.