Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(26)
76. Het had er allen schijn van, dat
de vluchtelingen in een val waren gelopen. Achter hen
hoorden ze de stemmen der gele mannen al dichter en dichter
bij komen. Voor hen brulde het luipaard. "Ik geloof dat het
dier vastgeklonken zit bij de ingang van een zijgang," zei
Perry. "Ja," zei Tarzan, "en daar gaan we heen." "Maar, het
dier zal ons verscheuren. We kunnen hem niet voorbijgaan,
nog minder in de zijgang komen," antwoordde Janette.
"Blijven jullie allemaal hier staan," beval Tarzan, "ik zal
het dier voor mijn rekening nemen. Als ik roep, ren dan, zo
vlug je kunt de zijgang in." Tarzan liep nu recht op het
dier af. Zijn vrienden wachtten met kloppende harten. Niet
alleen het leven van Tarzan, maar ook hun eigen leven stond
op het spel. Zonder hem als gids en verdediger zou hun lot
niet veel waard zijn. De verschrikte Janette drukte zich
tegen Perry O'Rourke aan. Het grote, zwarte jungledier
brulde woest, terwijl het even op de grond ineendook, klaar
om te springen. De wrede geelgroene ogen schoten vuur.
Zonder angst naderde de aapman het dier. Toen plotseling,
met een kreet, die het bloed in de aderen deed stollen,
schoot het dier vooruit!
77. Het luipaard nam een grote sprong.
Met ongeloofelijke snelheid sprong Tarzan opzij. Terwijl het
brullende dier hem voorbij schoot, greep de koning van de
jungle de ketting en dwong het dier op zijn achterpoten te
gaan staan. Toen, met de snelheid van een pijl, die door de
boog wordt weggeschoten, greep de aapman het dier beet. Zijn
gespierde armen knelden zich om de keel van het beest.
Terwijl hij het luipaard op deze manier in bedwang hield,
riep hij tegen zijn vrienden: "Nu! Vlug de tunnel in! Gauw!"
Ze haastten zich hem te gehoorzamen. Toen de drie mensen in
de tunnel verdwenen waren, keerde ook Tarzan zich naar de
tunnel. Het vastgeketende dier smeet hij tegen de grond en
vluchtte, juist toen de gele mannen de hoek omkwamen. Met
enkele stappen had hij zijn vrienden ingehaald. "We zijn nu
veilig. Die gele reuzen zullen nooit geloven, dat wij het
luipaard voorbij gelopen zijn." zei Janette. "Maar we weten
niet, wat er nog voor ons ligt," herinnerde Tarzan haar.
Plotseling stond hij stil en fronste zijn voorhoofd. Zijn
oren vernamen een vreselijk, rommelend geluid, als het
geluid van grote vuren!
78. Nu hoorden allen het lawaai, dat
het scherpe gehoor van Tarzan het eerst had waargenomen —
het vreselijke geluid van grote vuren. Ze konden nu de rook
van het vuur ruiken, terwijl de lucht om hen heen al heter
en heter werd. Een ogenblik later zagen ze vlak voor zich de
weerkaatsing van vlammen die tegen het plafond dansten. "Ik
— ik durf haast niet verder te gaan," verklaarde Majoor
Burton eerlijk. "Het lijkt wel of deze tunnel naar de hel
leidt." Enkele minuten later bereikten zij het eind van de
tunnel. Hier was weer een groot hek, dat de verderen toegang
afsloot. Doch ze vergaten deze barricade door het
fascinerende van het schouwspel, dat zich voor hen
afspeelde. "Dit is het huis van de duivel zelf," verklaarde
Perry. Ze stonden voor het hek. Sissend en knetterend lekten
de vlammen hongerig aan de bovenkant van de kelder. "De
vuren van Tohr!' zei Tarzan grimmig. "We zijn dus beneden de
kamer der genoegdoening van den wreden God Pantu!"
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.